Gaza – (poseban prevod)
U trenutku kada država Izrael nastavlja kampanje istrebljenja i naseljavanja palestinskih teritorija, nedavne američke izjave potvrđuju da stav Vašingtona prema aneksiji Zapadne obale nije protiv samog projekta, već se ograničava na odlaganje njegove primene iz taktičkih i diplomatskih razloga, posebno kako bi se osigurala podrška primirju u Gazi i zaštitili projekti normalizacije sa arapskim državama.
Britanski portal Middle East Eye je istakao da su u okupiranoj Zapadnoj obali nedavno viđena isticanja izraelskih zastava u palestinskim četvrtima, uključujući kvart Brukin zapadno od Nablusa, nakon što je izraelski parlament glasao o dva zakonska projekta zvanične aneksije, što odražava odlučnost izraelske vlade da nastavi svoje ekspanzionističke politike, uprkos prividnim američkim rezervama.
Lokalni mediji prenose da je američki potpredsednik J. D. Vance, koji je posetio Izrael kako bi pomogao u koordinaciji sledeće faze vojnih operacija u Gazi, izjavio da je glasanje bilo „vrlo glupa politička trik“, te je lično rekao da se osećao poniženim, pokušavajući da ublaži tenzije pred arapskom i međunarodnom javnošću.
Kako bi sačuvao obraz pred arapskim saveznicima, američki predsednik Donald Trump je poslao svog ministra spoljnih poslova, Marka Rubio, da opomene Izraelce zbog glasanja parlamenta, objašnjavajući da američka administracija „trenutno“ ne može podržati aneksiju, bez ikakvih naznaka suštinske buduće protivljenja samoj aneksiji.
Ove izjave dolaze nakon što je Trump prošle nedelje u intervjuu za Time rekao da „aneeksija sada neće biti sprovedena“, što jasno ukazuje da se američko-izraelski nesporazum odnosi na vreme, a ne na krajnji cilj.
Vašington – stalni saveznik Izraela
Istorija potvrđuje da administracija Donalda Trumpa nikada nije bila protiv izraelske ekspanzije. Bele Kuća je podržala planove za aneksiju 30% Zapadne obale u okviru tzv. „Plana mira za prosperitet“, koji je osmislio Trumpov zet Jared Kushner.
Takođe, tadašnji američki ambasador u Izraelu, David Friedman, pokazao je da je Vašington dao zeleno svetlo za trenutnu aneksiju naselja u dolini Jordana i izraelskih područja u neposrednoj blizini Palestinaca, ponavljajući podršku u više navrata, uključujući i Trumpove izjave u februaru iste godine.
Izraelska ekspanzija se ne ograničava samo na Zapadnu obalu, već uključuje i Istočni Jerusalim i Golansku visoravan u Siriji. Nedavne izjave Netanjahua otkrivaju njegovu težnju ka „Velikom Izraelu“ koji bi se protezao na teritorije Jordana, Sirije, Libana, Egipta i Iraka, što predstavlja nastavak istorijskih politika ekspanzije započetih od strane prethodnika od osnivanja države Izrael.
Iako su neke arapske zemlje simbolično osudile nedavne izraelske poteze, one nisu sprečile stvarnu aneksiju niti vršile ozbiljan pritisak na Izrael, dok su prethodna priznanja granica Izraela iz 1949. implicitno dala zeleno svetlo svim budućim ekspanzijama.
Ova istorijska formula se ponavlja i u međunarodnoj zajednici koja, uprkos UN rezolucijama, priznaje faktičke nove izraelske granice, kao što je bio slučaj sa Zapadnim Jerusalimom i Golanskom visoravni, što pokazuje neefikasnost međunarodnog pritiska u sprečavanju zauzimanja palestinske teritorije.
Tajna podrška politikama okupacije i naseljavanja
Diplomatski izvori navode da SAD, mnoge evropske države i neki arapski režimi indirektno sarađuju sa Izraelom u sprovođenju politika okupacije i naseljavanja, uključujući podršku primirju u Gazi u zamenu za postepenu izraelsku ekspanziju.
Ujedinjene nacije i mediji, poput Washington Post-a, dokumentovali su vojnu i logističku saradnju sa Izraelom tokom nedavnih vojnih operacija, uključujući učešće nekih arapskih država u jačanju izraelskih kapaciteta protiv Palestinaca.
Vraćajući se na Zapadnu obalu, primećuje se da će buduća aneksija teritorija Zapadne obale ići brzim tempom, čak i uz bilo kakvo taktičko odlaganje, što je Rubio potvrdio rekavši da trenutno vreme možda nije „produktivno“, dok će Vašington i dalje podržavati aneksiju u budućnosti, u okviru zaštite svojih regionalnih interesa i projekata normalizacije.
Izrael i dalje nameće ubrzanu naseljeničku realnost, počevši od izgradnje naselja u dolini Jordana do širenja u Golanskoj visoravni, što odražava politiku „Velikog Izraela“ koja prevazilazi granice Zapadne obale i uključuje druge arapske teritorije, predstavljajući direktan izazov bilo kakvim međunarodnim naporima za mir.
Poslednji događaji potvrđuju da američki stav nije protiv aneksije ili izraelske ekspanzije, već se radi o taktičkom odlaganju vezanom za regionalne i diplomatske interese, dok Palestinci nastavljaju da se suočavaju sa kršenjima od strane okupatora bez stvarne zaštite međunarodne zajednice. Realnost na terenu ukazuje da je izraelska aneksija odložena, a ne ukinuta, i da će naseljenički i ekspanzionistički projekti nastaviti ubrzanim tempom pod političkim i diplomatskim pokrićem.