Dan 29. novembar se već tradicionalno obilježava se kao Međunarodni dan solidarnosti s palestinskim narodom. Ovaj dan je proglašen 1977. godine rezolucijom Generalne skupštine UN-a (Rezolucija 32/40 B). Datum je odabran jer je 29. novembra 1947. godine usvojena Rezolucija 181 Generalne skupštine UN-a, kojom je predložena podjela tadašnje britanske mandatske Palestine na dvije države: jednu jevrejsku i jednu arapsku, dok je Jerusalim trebao biti pod međunarodnom upravom.
Arapske zemlje i palestinski narod odbili su plan jer su osjećali da im je učnjena nepravda i to zbog nekoliko razloga:
– Nepravedna podjela teritorije: Iako su Jevreji činili oko 33% stanovništva i posjedovali oko 6% zemlje, plan im je dodijelio 55% teritorije Palestine. Ovo je smatrano neproporcionalnim i nepravednim u odnosu na brojnost i vlasništvo arapskog stanovništva.
– Gubitak arapske kontrole nad svojom zemljom: Arapi su smatrali da cijela Palestina treba ostati njihova zemlja, jer su činili većinu stanovništva (oko 67%).
– Protivljenje cionizmu, postojala je zabrinutost zbog širenja cionističkog pokreta i njegovih ambicija.
– Plan je viđen kao nametnut od strane kolonijalnih sila, posebno nakon višedecenijskog britanskog mandata, koji su Arapi doživljavali kao pristrasan prema cionistima.
– Arapska populacija je strahovala da će implementacija plana dovesti do masovnog protjerivanja arapskih stanovnika iz područja dodijeljenih Jevrejima, što se kasnije i obistinilo tokom rata 1948. godine.
Odbijanje plana dovelo je do eskalacije sukoba između jevrejskih i arapskih zajednica, što je kulminiralo arapsko-izraelskim ratom 1948. godine, poznatim kao Rat za nezavisnost ili Nakba (“katastrofa”) za palestinske Arape.
Obilježavanje ovog dana podsjeća na neispunjena prava palestinskog naroda, uključujući pravo na samoopredjeljenje, povratak izbjeglica i osnivanje nezavisne države Palestine. Na ovaj dan širom svijeta održavaju se različiti događaji koji promovišu podršku palestinskom narodu.
Izrael je često kršio međnarodno pravo, konvencije i rezolucije, najpoznatije su:
1. Četvrta ženevska konvencija, izgradnja izraelskih naselja na okupiranim palestinskim teritorijama (Zapadna obala, Istočni Jerusalim) krše odredbe ove konvencije, koja zabranjuje preseljavanje stanovništva.
Zaštita civilnog stanovništva: Izrael se optužuje za nepoštivanje prava palestinskih civila kroz nezakonita hapšenja, kolektivna kažnjavanja (kao što je rušenje kuća) i ograničavanja kretanja.
2. Neke od najvažnijih rezolucija koje Izrael ne poštuje su:
– Rezolucija 181 (1947), preporučila je osnivanje dvije države – jevrejske i arapske, s Jerusalimom pod međunarodnom upravom. Iako je Izrael prihvatio podjelu, Palestinci i mnoge arapske zemlje odbacili su je, a pitanje granica i statusa Jerusalema ostalo je neriješeno.
– Rezolucija 194 (1948), palestinskim izbjeglicama, koje su napustile domove tokom rata 1948., garantovano je pravo na povratak ili kompenzaciju. Izrael nikada nije omogućio povratak izbjeglica.
– Rezolucija 242 (1967), nakon Šestodnevnog rata, rezolucija je pozvala Izrael da se povuče s teritorija okupiranih tokom rata (Zapadna obala, Gaza, Istočni Jerusalim, Golanska visoravan). Izrael nije ispunio ovu obavezu.
– Rezolucija 338 (1973), implementacija rezolucije 242: pozvala je na trenutni prekid vatre i provedbu rezolucije 242 kroz pregovore. Izrael i dalje zadržava kontrolu nad okupiranim teritorijama.
– Rezolucija 446 (1979), ptvrdila je da izraelska izgradnja naselja na okupiranim teritorijama nemaju pravnu osnovu i da predstavljaju kršenje međunarodnog prava. Izrael nastavlja širenje naselja uprkos ovoj rezoluciji.
– Rezolucija 465 (1980), zahtijevala je da Izrael ukloni naselja s okupiranih teritorija, uključujući Istočni Jerusalem. Izrael je ignorisao ovu rezoluciju i nastavio izgradnju.
– Rezolucija 478 (1980), osudila je izraelsko proglašenje Jerusalima kao glavnog grada i pozvala države članice UN-a da ne priznaju tu odluku.
– Rezolucija 2334 (2016), potvrdila je da su izraelska naselja na okupiranim palestinskim teritorijama nezakonita i prepreka miru. Izrael je odbacio ovu rezoluciju.
Ove rezolucije su ključne jer se odnose na pitanja kao što su ljudska prava, granice, naselja, status Jerusalima i povratak izbjeglica. Međutim, zbog izražene podrške SAD i drugih uticajnih država mnoge od ovih rezolucija ostaju neprovedene.
