Jerusalim –
Danas, u nedjelju (2. novembra), obilježava se stota osma godišnjica Balfurovog obećanja, kobnog obećanja kojim su cionističkim bandama dodijeljena prava na račun palestinskog naroda u historijskoj Palestini – zemlji vakufa koja se ne može ustupati niti koristiti.
Od tog vremena, Palestina je svjedočila uzastopnim talasima masakara i napada koji su odnijeli živote stotina hiljada nevinih civila.
Uprkos tome što je prošlo više od jednog stoljeća od tog događaja, izraelska okupacija, uz američku i evropsku podršku, te uz sramotnu arapsku i međunarodnu šutnju, nastavlja sa svakodnevnim kršenjima protiv Palestinaca u Pojasu Gaze i na Zapadnoj obali.
Balfurovo obećanje… početak palestinske tragedije
Dana 2. novembra 1917. godine, britanski ministar vanjskih poslova Arthur Balfour uputio je pismo lordu Lionelu Walteru Rothschildu, jednom od vođa cionističkog pokreta, u kojem je britanska vlada izrazila svoju podršku uspostavljanju “nacionalnog doma za jevrejski narod” u Palestini.
U tekstu pisma navodi se da će britanska vlada raditi na omogućavanju ostvarenja tog cilja, uz naglašavanje da ova podrška neće narušiti građanska i vjerska prava nejvrejskih zajednica u Palestini, niti politički status Jevreja u inostranstvu.
Ovo obećanje podudarilo se s potpunom britanskom okupacijom historijske Palestine 1917. godine tokom Prvog svjetskog rata. U narednim godinama, obećanje je dobilo i međunarodna odobrenja: Italija i Francuska su ga podržale 1918. godine, a zatim Sjedinjene Države i Japan 1919. godine.
Palestinci opisuju ovaj dan kao “crni dan”, smatrajući da je obećanje bilo početak njihovog iščupanja iz zemlje i raseljavanja, te pada hiljada žrtava među ubijenima i ranjenima.
Palestinci su također nazvali ovo obećanje “obećanjem onoga ko ne posjeduje onome ko ne zaslužuje”, aludirajući time na Britaniju, s jedne strane, i na Jevreje, s druge strane.
Palestinski narod zahtijeva od Britanije da se izvini za ovu historijsku nepravdu i da ispravi tragediju koju je izazvalo ovo obećanje.
Ali, nakon više od stotinu godina, ostaje pitanje: hoće li Britanija konačno preuzeti odgovornost?