Itamar Ben-Gvir, lider krajnje desničarske Jewish Power partije, imenovan je za ministra nacionalne sigurnosti. Ranije je osuđen u Izraelu za poticanje na rasizam i podržavanje terorističke organizacije. Nakon sporazuma potpisanog s Netanyahuom, Ben-Gvir će preuzeti kontrolu nad graničnom policijom, ogrankom vojske koji djeluje na okupiranoj Zapadnoj obali i istočnom Jerusalemu, uključujući sigurnost u džamiji al-Aqsa. Ben-Gvir, koji živi u ilegalnom naselju u gradu Hebronu na Zapadnoj obali, također ima proširena ovlaštenja nad policijom.
Ben-Gvir pripada ekstremnoj desnici, koja veruje da je Izrael jevrejska nacionalistička i cionistička država
U prošlosti je podržavao nasilje izraelskih naseljenika nad Palestincima i pozivao na prisilno proterivanje „nelojalnih“ arapskih državljana iz zemlje, prema Tajms of Izrael – stavovi koji su mu doneli popularnost.
Rođen je 5. maja 1976. godine u okolini Jerusalima u iračkoj jevrejskoj porodici.
Ben-Gvir je još u mladosti započeo sa aktivizmom u ultraortodoksnom pokretu Kah, koji je osnovao rabin Meir Kahane.
Ben-Gvir je bio jedan od asistenata lidera pokreta Noama Fridmana, u naselju Kirjat Arba u centru Hebrona.
Posle potpisivanja sporazuma iz Osla, Ben-Gvir se pojavio mašući u kameru amblemom kadilaka tadašnjeg premijera Jicaka Rabina i govoreći: „Možemo da dopremo do njega.“
Manje od mesec dana kasnije, 4. novembra 1995. godine, Jicak Rabin je upucan na mirovnom mitingu u Tel Avivu i kasnije podlegao ranama.
Ultradesničarski pokret Kah je jedina izraeleska politička organizacija proglašena terorističkom u Izraelu i SAD, i zabranjena.
Rasizam i ekstremizam pokreta bili su nepodnošljivi čak i za Likud, budući da bi poslanici napuštali Kneset kad god je govorio Kahane, na kog je atentat izvršio jedan Egipćanin 1990. godine u Njujorku.
Nakon što je Kah zabranjen, Ben-Gvir je nastavio ekstremističke i rasističke aktivnosti protiv Palestinaca, a optužen je osam puta za činove nasilja nad Palestincima i podstrekivanje nasilja nad njima, među kojima i optužbe za podstrekivanje na rasnu mržnju i podršku terorističkim organizacijama.
U svom domu u Kirjat Arbi, Ben-Gvir je, sve donedavno, držao na zidu sliku Baruha Goldstajna, ubicu 29 Palestinaca koji su se molili u džamiji Ibrahimi u Hebronu 1994. godine.
Ben-Gvir je završio pravo i radio kao advokat, braneći brojne prominentne slučajeve, naročito naseljenika.
Osuđen je 2007. godine za podstrekivanje na rasizam držanjem transparenta koji je glasio: „Proterajte arapskog neprijatelja“.
Ali on sada tvrdi da više ne podržava deportaciju svih Palestinaca, već samo onih koje smatra „izdajnicima ili teroristima“.
Ben-Gvir predvodi stranku Jevrejska snaga, koju je osnovao veliki broj Kahaneovih sledbenika 2012. godine.
Stranka nije uspela da uđe u Kneset na izborima 2013. i 2015. godine, bilo u savezu sa drugim strankama ili sama.
Pred izbore 2019. godine, stranka je ušla u koaliciju Jevrejskog doma, u kojoj se nalaze ultradesničarske partije.
Koalicija je uspela da osvoji pet poslaničkih mesta, a Jevrejska snaga je zauzimala sedmo mesto po broju osvojenih glasova na izborima među koalicionim strankama.
Na drugim izborima održanim iste 2019. godine, partija je učestvovala samostalno, osvojivši samo 1,88 odsto glasova i nije uspela da uđe u Kneset zato što nije prešla neophodni prag od 3,25 odsto glasova.
Stranka je 2021. godine učestvovala na izborima u savezu sa velikim brojem ekstremističkih cionističkih grupa čije je savezništvo sponzorisao Netanjahu, i Ben-Gvir je prvi put ušao u izraelski Kneset.
Na novembarskim izborima ove godine, Verski cionizam – skup ekstremističkih verskih partija koje predvodi Jevrejska snaga – osvojio je 14 poslaničkih mesta i postao treća najveća partija u parlamentu.
Ove stranke okupljene su na Netanjahuovu inicijativu kako bi konsolidovao glasove ekstremne desnice i tako osigurao da ove partije uđu u Kneset pod jednim imenom.
Šesta vlada Benjamina Netanyahua položila je zakletvu u četvrtak, dok su demonstranti izašli na ulice ispred Knesseta u Jerusalimu.
Nova vlada bi trebala biti najdesničarska izraelska administracija u historiji, uključujući poslanike iz stranke Likud, krajnje desničarske vjerske cionističke frakcije i ultraortodoksne stranke – koje zajedno drže 64 od 120 mjesta u parlamentu.